Τίτλος: Κουρνιάζοντας στη λίμνη Καϊάφα.
Υπότιτλος: Ενα σενάριο φιλοξενίας στο φυσικό τοπίο.
Επιβλέπουσα
καθηγήτρια: Έβελυν
Γαβρήλου
Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας
Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών
Σεπτέμβριος 2018
Π Ε Ρ Ι Λ ΗΨ Η
«Το κουρνιάζω, ανήκει στη φαινομενολογία του ρήματος κατοικώ και κατοικεί με ένταση αυτός που ξέρει να κουρνιάζει», αναφέρει ο Bachelard στο βιβλίο του “Η ποιητική του χώρου”.
Το τοπίο του Καϊάφα αποτελεί έναν τόπο ανέγγιχτο κατά μήκος του Κυπαρισσιακού κόλπου και έναν σημαντικό αποδημητικό σταθμό που φιλοξενεί πλήθος πουλιών. Το πευκοδάσος, η λίμνη, η παραλία, η θάλασσα, οι αμμόλοφοι ενεργοποιούν μία διάθεση εξερεύνησης και οδηγούν σε περιπλανητικές διαδρομές. Παράλληλα, το τιτίβισμα των πουλιών ανακαλεί την αδιαμεσολάβητη σχέση με τη φύση.
Χρησιμοποιώντας την αρχιτεκτονική ως μέσο, επιχειρώ να επαναπροσδιορίσω τη σχέση μεταξύ φύσης και ανθρώπου, μεταξύ φυσικού και τεχνητού. Το τοπίο, η κατάληψη από τη φύση, το ανθρώπινο σώμα και η σωματική εμπειρία αποτελούν έννοιες που διαμόρφωσαν την πορεία της πρότασης.
Διεξάγεται έρευνα σχετικά με τον τρόπο κατοίκησης των πουλιών στο τοπίο. Η έννοια του ‘κουρνιάζω’ αποτελεί το συνδετικό κρίκο ανάμεσα στον άνθρωπο και τη φύση. Πώς το ‘μπασελαρικό’ κουρνιάζω μπορεί να μετεγγραφεί σχεδιαστικά σε κάτι;
Όλη αυτή η έρευνα μεταφράζεται σε ένα αρχιτεκτονικό πρόγραμμα και συγκροτείται ένα σενάριο εφήμερης κατοίκησης. Οι κατασκευές που προτείνονται, τοποθετούνται στο πευκοδάσος, στη λίμνη, στους αμμόλοφους και στους καλαμιώνες γύρω από τη λίμνη Καϊάφα. Η επιλογή των σημείων έγινε βάσει παρατηρήσεων που συλλέχθηκαν σχετικά με τις περιοχές φωλιάσματος - κουρνιάσματος των πουλιών στη περιοχή. Αυτές θα λειτουργούν ως καταφύγια για περιπατητές, περιηγητές, πεζοπόρους, φυσιολάτρες. Παράλληλα, δίνεται σε αυτούς, σε μορφή κιτ, εξοπλισμός που μπορεί να συναρμολογηθεί, συνθέτοντας μια καρέκλα ή μια ξαπλώστρα, οι οποίες μπορούν να τοποθετηθούν στις μεγαλύτερες κατασκευές, στις ειδικές υποδοχές.
Στόχος είναι η εμβύθιση του επισκέπτη στη φύση και η ολοκλήρωση της βιωματικής του εμπειρίας με τα διαφορετικά τοπία της λίμνης, μέσα από μια σειρά κατασκευών που είναι αβλαβείς για το φυσικό τοπίο και προσαρμόζονται πλήρως σε αυτό, αφήνοντας τα απαραίτητα περιθώρια στη φύση να τις καταλάβει και να γίνει ένα με αυτές.
