Διπλωματική Εργασία: Αναπολώντας το παρελθόν: Μία
ανάπλαση στη Μαρίνα της Αρετσούς
Φοιτήτρια: Τζιγκούρα Βασιλική
Επιβλέποντες Καθηγητές: Πολυχρονόπουλος Δημήτρης, Νίκος
Θωμάς, Γρηγοριάδου Μαρία
Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης | Ιούνιος 2018
Η Καλαμαριά αποτελεί περιοχή και δήμο στο νοτιοανατολικό άκρο της Θεσσαλονίκης και θεωρείται κατεξοχήν γειτονιά προσφύγων της Μικράς Ασίας. Από το 1925 και μόλις μέσα σε λίγα χρόνια οι πρόσφυγες που κουβάλησαν μαζί τους τη γνώση και το μεράκι τους για την αλιεία, κατάφεραν να μετατρέψουν την Αρετσού σε παραθεριστικό προορισμό. Τα καλοκαίρια οι παραλίες σφύζουν από κόσμο και δεκάδες χώροι διασκέδασης και εστίασης διαμορφώνονται στο παραλιακό μέτωπο.
Τη δεκαετία
του ’60, ο ΕΟΤ δημιουργεί την πλαζ της Αρετσούς, η οποία αποτελεί αγαπημένο
προορισμό των Θεσσαλονικιών, ενώ τη δεκαετία του ’70 δημιουργείται και η μαρίνα
της Αρετσούς. Η κολύμβηση σταδιακά απαγορεύεται, αλλά η Αρετσού εξακολουθεί να
αποτελεί έναν από τους πιο διάσημους προορισμούς για διασκέδαση μέχρι και τις
αρχές του 2000. Η οικονομική κρίση, σε συνδυασμό με την έλλειψη συντήρησης των
εγκαταστάσεων προκαλεί τεράστια ύφεση και η περιοχή χάνει την αίγλη της.
Η
διπλωματική αυτή εργασία έχει ως στόχο να δημιουργήσει μία νέα εγκατάσταση, που
θα απευθύνεται στους κατοίκους της περιοχής, με κύριο άξονα το στοιχείο του
νερού και της θάλασσας, η οποία θα προσελκύσει και πάλι το ευρύ κοινό. Το
σημείο επέμβασης που έχει επιλεγεί, βρίσκεται μακριά από την πλαζ, συγκεκριμένα
σε τμήμα της μαρίνας, καθώς ο χαρακτήρας της επέμβασης είναι διαφορετικός από
αυτόν που διέθετε κάποτε η περιοχή.
Ζητήματα
που θεωρήθηκαν σημαντικά και τέθηκαν προς επίλυση ήταν η μεγάλη υψομετρική
διαφορά μεταξύ της κεντρικής αρτηρίας Νικολάου Πλαστήρα και της Μαρίνας (14μ.),
η έλλειψη δραστηριοτήτων τους χειμερινούς μήνες, η προστατευόμενη δασική
-παράλληλη της κεντρικής αρτηρίας- έκταση, που αποτελεί ωστόσο σκληρό όριο,
καθώς και η αδυναμία κάλυψης των αναγκών από τις υπάρχουσες εγκαταστάσεις. Η
ανάπλαση δεν αποτελεί ένα ακόμα αστικό τοπίο, αλλά ούτε μία απλή σύνθεση. Για
την κάλυψη αυτών των αναγκών δημιουργήθηκε μία υβριδική εγκατάσταση, ικανή να
λειτουργεί για τις εκάστοτε ανάγκες.
Με
κύριες χρήσεις τις λουτρικές εγκαταστάσεις -τόσο εσωτερικές όσο εξωτερικές-,
χώρους εστίασης, αλλά και ένα κέντρο πολιτισμού (βιβλιοθήκη, αίθουσα
απασχόλησης παιδιών, χώρος έκθεσης, χώρος πολλαπλών χρήσεων, πολιτιστικός
σύλλογος, υπαίθριο σινεμά), καθώς και πολλαπλές υπαίθριες και ημιυπαίθριες
εγκαταστάσεις (χώρος εκγύμνασης, πάρκο ζώων, χώρος για παιχνίδι, βοτανικός
κήπος, αμφιθέατρο) η πρόταση καλύπτει ανάγκες καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου,
διατηρώντας την κινητικότητα και τους χειμερινούς μήνες. Με τον τρόπο αυτό
δίνεται μία δεύτερη ευκαιρία στην περιοχή να αναδειχθεί σε ελκυστικό προορισμό
για το κοινό, αλλά και στους κατοίκους να αλληλοεπιδράσουν και πάλι με το
υδάτινο στοιχείο.
