Τίτλος: Κέντρο φιλοξενίας & αποκατάστασης ατόμων με Ινοκυστική νόσο στο μετόχι Ησυχάκη
Φοιτητές: Κεραμειανάκη Ελευθερία, Κεραμειανάκης Νικόλαος-Χρυσόστομος, Ψαρρού Ειρήνη
Επιβλέπων καθηγητής: Ζαχαριάδης Ιωάννης
Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών ΕΜΠ
Μάρτιος 2017
Η παρούσα διπλωματική εργασία ταλαντεύεται ανάμεσα σε ανάγκες του παρόντος και σε θραύσματα του παρελθόντος. Πραγματεύεται, αφενός την αποκατάσταση ασθενών, αφετέρου την αποκατάσταση του χαρακτήρα του τοπίου στην Κρητική ύπαιθρο.
Η ύπαρξη μιας προσωπικής σχέσης με την ασθένεια της Κυστικής Ίνωσης (ή Ινοκυστικής Νόσου), της πιο συχνής κληρονομικής νόσου της λευκής φυλής, σε συνδυασμό με την έλλειψη εξειδικευμένων κέντρων και το χαμηλό προσδόκιμο ζωής των ασθενών της στην Ελλάδα, έφερε στην επιφάνεια την ανάγκη της ύπαρξης ενός προγράμματος αποκατάστασης που να αφορά τουλάχιστον στη βελτίωση της κλινικής εικόνας των ασθενών με τη συγκεκριμένη πάθηση, μια και ίαση δεν υπάρχει.
Η ανησυχία μας γύρω από την ασθένεια λειτούργησε παράλληλα με το έντονο ενδιαφέρον μας για το παρελθόν του τόπου, και συγκεκριμένα για τα μετόχια, αγροτικά σύνολα της κρητικής υπαίθρου. Το μετόχι, ένα κλειστό σύστημα αποτελούμενο από μία ορισμένη καλλιεργήσιμη έκταση με ένα κτιριακό πυρήνα, φιλοξενούσε την λειτουργία της παραγωγής αλλά και της κατοίκησης.
Από την έρευνα προκύπτει, ότι η χωρική δομή του μετοχιού είναι τέτοια, που επιτρέπει να δοκιμαστεί σε αυτήν η προγραμματική δομή της ασθένειας και αντίστροφα. Από αυτό το πρίσμα, αυτή η διπλωματική εργασία, συνιστά ένα πείραμα για το πώς αυτά τα δύο, από τη μία το μετόχι ως χωρική δομή από την άλλη η Κυστική Ίνωση ως δομή ζωής, θα έρθουν μαζί.
Οι απαιτήσεις του προγράμματος αποκατάστασης των ατόμων με Ινοκυστική νόσο σε συνδυασμό με τα υφιστάμενα κτίσματα και το περιβόλι του μετοχιού, αλλά και το ανάγλυφο και το χαρακτήρα της περιοχής, οδήγησαν στη σύνθεση των κτιρίων σαν να ήταν κήπος, αποκαλύπτοντας, και επαναορίζοντας το τοπίο. Στο τέλος - τέλος έχουμε να κάνουμε με μία αποκατάσταση τοπίου.
