Νέο λιμάνι στον Αγιόκαμπο
Ο Αγιόκαμπος είναι ένα τυπικό παραλιακό χωριό, που βρίσκεται
στο νομό Λαρίσης.
Φοιτητές : Ζαγάρα Γιούλη, Μπέστας Μανώλης
Επιβλέποντες:
Κυριακή Τσουκαλά, Claudio Conenna
Σύμβουλοι: Β. Τσιούμα, Γ. Πούλιος
Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης,
Ημερομηνία παρουσίασης : Σεπτέμβριος 2009
Ο πληθυσμός του είναι περιορισμένος αλλά όντας από τα
σημαντικότερα παραθεριστικά θέρετρα της περιοχής, τους καλοκαιρινούς μήνες
κυριολεκτικά «βουλιάζει» από τους επισκέπτες.
Σήμερα, διαθέτει 2 λιμάνια στο νότιο τμήμα του, τα οποία παρουσιάζουν
λειτουργικά προβλήματα δυσχεραίνοντας τους χρήστες. Εκτός αυτού ο σχεδιασμός
τους υστερεί στη σχέση μεταξύ φυσικού τοπίου-τεχνητού, εφαρμόζοντας ένα αυστηρό
όριο μεταξύ της κατασκευής και του ανάγλυφου της περιοχής.
Με αφορμή την επίλυση των προβλημάτων, το διάλογο με το
τοπίο και την επικείμενη σύνδεση του Αγιοκάμπου με τις Σποράδες και τη
Χαλκιδική, προτείνεται νέο λιμάνι με σωστό προσανατολισμό, λειτουργική μορφή
και σαφή διαχωρισμό των χρήσεων, που ταυτόχρονα θα αποτελεί χώρο περιπάτου,
δραστηριοτήτων και αναψυχής.
Στην περιοχή υπήρχε αλιευτικό καταφύγιο από το 1983, και το
2010 εγκαινιάστηκε και το νέο λιμάνι- προέκταση νότια του πρώτου, με σκοπό την
ενίσχυσή του που πλέον αδυνατούσε να εξυπηρετήσει τις ανάγκες τις περιοχής.
Ωστόσο η ύπαρξη 2 λιμανιών σε ένα τόσο μικρό μέρος είναι περίεργη, πόσο μάλλον
όταν το νέο λιμάνι δε δίνει λύση στα προβλήματα του υπάρχοντος.
Ισχυροί ανατολικοί και βόρειοι άνεμοι επικρατούν, με
αποτέλεσμα στο παλιό λιμάνι η είσοδος/ έξοδος να γίνεται με δυσκολία, με τους
βοριάδες, ενώ στο νέο τμήμα να δημιουργούνται αντιμάμαλα κύματα, από το σπάσιμο
των κυμάτων στο κυματοθραύστη και εν συνεχεία στη στεριά, με τους ανατολικούς
άνεμους, δυσχεραίνοντας την πρόσβαση των πλεούμενων. Επίσης, η λειτουργία του
ως αλιευτικό καταφύγιο δεν προέβλεπε την ανάγκη για διαχωρισμό των χρήσεων και
τα εισερχόμενα σκάφη δένουν μετά από συνεννόηση με τους ψαράδες.
Το νέο λιμάνι σχεδιάστηκε ως προέκταση του φυσικού τοπίου.
Το βουνό στην άκρη της παραλίας επεκτείνεται πέρα από το όριο του νερού και
διαμορφώνει ένα πιο ξεκάθαρο και ενδιαφέρον 'τέλος' στην παραλία των 11χλμ.
Το νέο λιμάνι φιλοξενεί: 1. επιβατικό σταθμό 2. ναυτικό
όμιλο 3. cafe 4. ψαραγορά 5. στέκι για τους ψαράδες 6. εστιατόριο.
Στην είσοδο του λιμανιού τοποθετούνται οι δημόσιοι χώροι
(πλατεία, ναυτικός όμιλος, πρόσβαση σε καφετέρια και εστιατόριο), ενώ στη
συνέχεια η ψαραγορά και ο χώρος των ψαράδων, ως πιο 'βρώμικες' χρήσεις, αλλά
και για να μην παρενοχλούνται από τη διέλευση των επισκεπτών. Το εστιατόριο
τοποθετείται στο φυσικό πλάτωμα του λόφου εκμεταλλευόμενο την θέα, ενώ η
καφετέρια στη ξύλινη πασαρέλα που διατρέχει τον βόρειο κυματοθραύστη
προφέροντας την ελεύθερη ενατένιση του πελάγους, αλλά και την επίβλεψη των μαθητών
από τους γονείς κατά τη διάρκεια των μαθημάτων ιστιοπλοΐας. Η πρόσβαση στους
χώρους αυτούς γίνεται από την πλατεία, με ανελκυστήρα και ράμπα αντίστοιχα,
ώστε να εξυπηρετούνται και τα άτομα με ειδικές ανάγκες.
Η γραμμικότητα που χαρακτηρίζει την επέμβαση ενοποιεί το
σχεδιασμό στο σύνολό του. Τα κατακόρυφα στοιχεία (πύργος, ανελκυστήρας,
φωτιστικές στήλες) δίνουν μια δυναμικότητα στο σχεδιασμό και εντείνουν την
ένταξή του στο τοπίο, διαβάζοντας και αναπαράγοντας το ανάγλυφο της περιοχής
(βουνό -βράχος -πύργος).
Τα κτήρια επικαλύπτονται με μεγάλα στέγαστρα μειώνοντας την
πολυπλοκότητα του σχεδιασμού και δίνοντας μια αίσθηση ηρεμίας, ενώ ταυτόχρονα
προσφέρουν μεγάλους σκιασμένους χώρους. Οι μεγάλοι αυτοί ημι-υπαίθριοι χώροι
λειτουργούν ως μεταβατικά στάδια ανάμεσα στο εσωτερικό και εξωτερικό, ενώ οι
μεγάλες γυάλινες επιφάνειες των κτιρίων καταργούν τα μεταξύ τους όρια.
Η ευρεία χρήση του ξύλου, το εκτεταμένο δίκτυο διαδρομών και προσβάσεων η
περιορισμένη κίνηση των οχημάτων και το
'κρύψιμο' των κτηρίων κάτω από την
ξύλινη πασαρέλα , φανερώνουν την πρόθεση δημιουργίας ενός λιμανιού που θα δίνει
έμφαση στον άνθρωπο και θα τον φέρνει πιο κοντά στη φύση.
Ο κυματοθραύστης στο νότιο τμήμα του λιμανιού, εκτός από την
προστασία από τους ανέμους και τα κύματα, δημιουργεί δύο εισόδους στο λιμάνι,
αφενός για να γίνεται εύκολα η πρόσβαση με οποιεσδήποτε καιρικές συνθήκες, και
αφετέρου για να εισέρχεται το δελφίνι (σύνδεση με Χαλκιδική και Σποράδες) στο
λιμάνι χωρίς να διαταράζει τα αγκυροβολημένα πλοιάρια.
Επίσης μπορεί να χρησιμοποιηθεί και ως παρατηρητήριο σε
περίπτωση διεξαγωγής αγώνων νότια του λιμανιού, αλλά και σαν χώρος αποθήκευσης
σκαφών κατά τους χειμερινούς μήνες, ώστε να μειωθεί στο έπακρο η διέλευση
οχημάτων στο λιμάνι για καθέλκυση και ανέλκυση βαρκών.
Τέλος ερευνήθηκαν και σχεδιάστηκαν τόσο ο αστικός
εξοπλισμός, όσο και τα απαραίτητα συστήματα για την εξυπηρέτηση των
ναυτιλλομένων, με σκοπό να εξυπηρετούνται όλες οι πιθανές ανάγκες, χωρίς όμως
να δημιουργούνται εμπόδια στη θέαση και την κίνηση.
