Tο 1981, φοιτητής στην αρχιτεκτονική σχολή της Τουλούζης , όπως και οι υπόλοιποι συνάδελφοι μου έπρεπε να αποφασίσω για το θέμα της διπλωματικής μου εργασίας.
Επηρεασμένος από τον Aldo Rossi και το βιβλίο του «Η αρχιτεκτονική της πόλης» ξεκίνησα μία έρευνα για την πόλη της Θεσσαλονίκης. Προσπάθησα να συγκεντρώσω υλικό για μία πόλη που παρουσίαζε ιδιαίτερο ενδιαφέρον, μία πόλη 2300 ετών. Δυστυχώς εκείνη την εποχή αυτό το θέμα δεν είχε καμία απήχηση στην αρχιτεκτονική σχολή της Θεσσαλονίκης. Το θέμα της πόλης και η αρχιτεκτονική της ήταν αποκλειστική αρμοδιότητα των αρχαιολόγων. Το δεδομένο αυτό δεν με επηρέασε αρνητικά, το αντίθετο θα έλεγα. Δεν μπορούσα να αντιληφθώ πως θα μπορούσε κάποιος να δημιουργήσει σε μία πόλη που δεν «γνώριζε». Επέλεξα τον ιστορικό άξονα της Αριστοτέλους που είχε σχεδιάσει ο γάλλος αρχιτέκτων Ernest Hebrard, ο οποίος δεν ολοκληρώθηκε ποτέ.
Το 1996 ο Οργανισμός Θεσσαλονίκη Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης προκήρυξε σε συνεργασία με την U.I.A. (Union International des Architectes) διεθνή αρχιτεκτονικό διαγωνισμό για τον ανασχεδιασμό του μνημειακού άξονα της Αριστοτέλους. Πάνω από 100 συμμετοχές από 24 χώρες του κόσμου με ενδιαφέρουσες προσεγγίσεις. Η διεθνής κριτική επιτροπή απένειμε το Α΄Βραβείο σε ελληνική ομάδα. Τα θέματα αυτά δεν ήταν πλέον ταμπού και οι αρχιτέκτονες είχαν αρχίσει να ενδιαφέρονται και για την ιστορική πόλη.
Μία διπλωματική εργασία αποτυπώνει τους προβληματισμούς και τις σκέψεις του φοιτητή, αποκαλύπτει τις ανησυχίες, την πρόθεση για πειραματισμούς αλλά και τα όρια του υποψήφιου αρχιτέκτονα. Αποτελεί το κρίσιμο σημείο μετάβασης από την εκπαίδευση στο επάγγελμα.
Η επιλογή του θέματος, είναι ενδεικτική των προθέσεων για αναζήτηση και προβληματισμό.
Με δεδομένο τα κεκτημένα των σπουδών του ο υποψήφιος οφείλει να προχωρήσει με διάθεση αμφισβήτησης, να δοκιμάσει και διερευνήσει νέους δρόμους, να τολμήσει, να αποτύχει και να ξεκινήσει μία νέα προσπάθεια.
Βέβαια, δεν αρκεί αυτό να συμβεί μία φορά. Το ζητούμενο είναι κατά πόσο ο υποψήφιος αρχιτέκτονας θα συνεχίσει ν' αντιμετωπίζει με το ίδιο κριτικό βλέμμα, με την ίδια κριτική σκέψη και με διάθεση δημιουργικής διαδικασίας ότι κληθεί να μελετήσει στη μετέπειτα πορεία του.
Επηρεασμένος από τον Aldo Rossi και το βιβλίο του «Η αρχιτεκτονική της πόλης» ξεκίνησα μία έρευνα για την πόλη της Θεσσαλονίκης. Προσπάθησα να συγκεντρώσω υλικό για μία πόλη που παρουσίαζε ιδιαίτερο ενδιαφέρον, μία πόλη 2300 ετών. Δυστυχώς εκείνη την εποχή αυτό το θέμα δεν είχε καμία απήχηση στην αρχιτεκτονική σχολή της Θεσσαλονίκης. Το θέμα της πόλης και η αρχιτεκτονική της ήταν αποκλειστική αρμοδιότητα των αρχαιολόγων. Το δεδομένο αυτό δεν με επηρέασε αρνητικά, το αντίθετο θα έλεγα. Δεν μπορούσα να αντιληφθώ πως θα μπορούσε κάποιος να δημιουργήσει σε μία πόλη που δεν «γνώριζε». Επέλεξα τον ιστορικό άξονα της Αριστοτέλους που είχε σχεδιάσει ο γάλλος αρχιτέκτων Ernest Hebrard, ο οποίος δεν ολοκληρώθηκε ποτέ.
Το 1996 ο Οργανισμός Θεσσαλονίκη Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης προκήρυξε σε συνεργασία με την U.I.A. (Union International des Architectes) διεθνή αρχιτεκτονικό διαγωνισμό για τον ανασχεδιασμό του μνημειακού άξονα της Αριστοτέλους. Πάνω από 100 συμμετοχές από 24 χώρες του κόσμου με ενδιαφέρουσες προσεγγίσεις. Η διεθνής κριτική επιτροπή απένειμε το Α΄Βραβείο σε ελληνική ομάδα. Τα θέματα αυτά δεν ήταν πλέον ταμπού και οι αρχιτέκτονες είχαν αρχίσει να ενδιαφέρονται και για την ιστορική πόλη.
Μία διπλωματική εργασία αποτυπώνει τους προβληματισμούς και τις σκέψεις του φοιτητή, αποκαλύπτει τις ανησυχίες, την πρόθεση για πειραματισμούς αλλά και τα όρια του υποψήφιου αρχιτέκτονα. Αποτελεί το κρίσιμο σημείο μετάβασης από την εκπαίδευση στο επάγγελμα.
Η επιλογή του θέματος, είναι ενδεικτική των προθέσεων για αναζήτηση και προβληματισμό.
Με δεδομένο τα κεκτημένα των σπουδών του ο υποψήφιος οφείλει να προχωρήσει με διάθεση αμφισβήτησης, να δοκιμάσει και διερευνήσει νέους δρόμους, να τολμήσει, να αποτύχει και να ξεκινήσει μία νέα προσπάθεια.
Βέβαια, δεν αρκεί αυτό να συμβεί μία φορά. Το ζητούμενο είναι κατά πόσο ο υποψήφιος αρχιτέκτονας θα συνεχίσει ν' αντιμετωπίζει με το ίδιο κριτικό βλέμμα, με την ίδια κριτική σκέψη και με διάθεση δημιουργικής διαδικασίας ότι κληθεί να μελετήσει στη μετέπειτα πορεία του.
