Ο θεσμός βράβευσης διπλωματικών εργασιών είναι η έμπρακτη προσπάθεια ανάδειξης του (συχνά) πρώτου ώριμου αρχιτεκτονικού έργου των νέων συναδέλφων. Η διπλωματική είναι το απαύγασμα μιας μακράς διαδικασίας μάθησης, πειραματισμού και εξερεύνησης σε μια σειρά κοινωνικών, χωρικών, αισθητικών και τεχνολογικών ζητημάτων. Είναι μια ενδοσκόπηση και, συνάμα, η εξωτερίκευση αυτής της αναζήτησης. Είναι μια κοπιαστική άσκηση στην κριτική σκέψη και προσωπική έκφραση σε μια εποχή που η διάχυση της πληροφορίας φέρνει κοντά τεχνοτροπίες και εικόνες.
Η διπλωματική προσφέρεται συνήθως ως η μοναδική ευκαιρία στην εκπαιδευτική διαδικασία κατά την οποία οι σπουδαστές δεν καλούνται να ‘επιλύσουν’ ένα δεδομένο πρόβλημα αλλά να επιλέξουν, να θέσουν και να επεξεργαστούν σε βάθος ένα ερώτημα με χωρικά χαρακτηριστικά. Με αυτόν τον τρόπο, οι διπλωματικές καθίστανται πεδίο επαναδιαπραγμάτευσης και ανασύστασης της ίδιας της έννοιας της αρχιτεκτονικής. Κατ’ επέκταση, η κριτική επανεξέταση και προβολή των εργασιών αυτών είναι μια γιορτή της επινοητικότητας και τόλμης των νέων αρχιτεκτόνων στο να αναστοχάζονται και να αναδιαμορφώνουν το τι εστί αρχιτεκτονική.
Τα ερωτήματα που εγείρουν οι διπλωματικές καθώς και το λεξιλόγιο που χρησιμοποιούν για να τα απαντήσουν, αντανακλούν την τρέχουσα αρχιτεκτονική γλώσσα στην χώρα μας και τους προβληματισμούς της κοινωνίας μέσα στην οποία ζυμώνονται και παράγονται. Οι εργασίες που παρουσιάζονται εδώ είναι ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα του τρόπου με τον οποίο οι νεότεροι συνάδελφοι αντιλαμβάνονται τον κόσμο σε ενεστώτα χρόνο, διατυπώνοντας την ίδια στιγμή προτάσεις για το μέλλον του. Η καταγραφή τους μέσω της πρωτοβουλίας επιβράβευσής τους, επομένως, συνεισφέρει και διευρύνει τον διάλογο περί αρχιτεκτονικής. Ταυτόχρονα, αυτό το επιπρόσθετο στάδιο δημοσιότητας, κρίσης και σχολιασμού εμπλουτίζει το περιεχόμενο των ίδιων των διπλωματικών προσφέροντάς τους μια δεύτερη εξωπανεπιστημιακή ζωή.
Η διπλωματική εργασία μπορεί να είναι για τους νέους δημιουργούς το πεδίο αποτύπωσης των προσωπικών τους ενδιαφερόντων, όχημα κριτικής και αμφισβήτησης, ή ακόμη και μέσο διάνοιξης νέων δρόμων. Η εκπόνηση της διπλωματικής, πάντως, οφείλει να είναι ένα πράγμα: διασκέδαση. Μονάχα έτσι μπορεί να αποτελέσει πολύτιμο δίδαγμα για τους νέους αρχιτέκτονες ώστε να ανταπεξέλθουν με κέφι και αισιοδοξία στις προκλήσεις που καλούνται να αντιμετωπίσουν.
