Διπλωματική εργασία: ΑΠΟΚΡΕΑ ΝΗΣΟΣ
Φοιτητές: Μαρία Χριστοπούλου,
Γιώργος Αθανασιάδης
Επιβλέπων καθηγητής: Απόστολος Καλφόπουλος
Σχολή: ΑΠΘ
Γεωγραφικά συνυπάρχουν
δύο είδη νησιών, αναδυόμενα από τη φαντασία ως τέτοια όπως η μυθολογία από την
επιστήμη και το αντίστροφο.
Τα Ηπειρωτικά Νησιά,
τυχαίο αποτέλεσμα συγκεκριμένης εξάρθρωσης.
Τα Ωκεάνια, ουσιαστικά,
πρωταρχικά Νησιά. Γεννημένα από ανατροπή αναδύονται από υποβρύχιες εκρήξεις,
φέρνοντας στο φως έναν ελιγμό από τα σκοτεινότερα βάθη.
Εστιάζουμε σε εκείνο που
εξαφανίζεται φευγαλέα κι ύστερα πάλι επιστρέφει, σαν πυροτέχνημα, χωρίς να απομένει
ο χρόνος να το προσαρτήσουμε.
Επιπλέει ανάμεσα σε δύο
κόσμους, τη δική μας πραγματικότητα και κάποια άλλη, διαρκώς εν τω γίγνεσθαι,
αφού προτρέχει από το πιθανό στο παράδοξο.
Χαρτογραφώντας ζωτικές,
πιθανές εκβάσεις του συνηθισμένου προάγει ή ακόμα αποτελεί το ίδιο προϊόν του
εξαιρετικού.
Είναι εκείνο που
αναδύεται από την πόλη της Πάτρας κατά την περίοδο του Καρναβαλιού. Προϋποθέτει
μάλιστα, τις κοινωνικές διαδικασίες ως ένα όλον.
Αντιπαραθέτει ετερόκλητα
στοιχεία στον πυρήνα του, ενεργοποιεί το υλικό ασυνείδητο της πόλης, όπως διαφαίνεται
στο Harvest Map. Χάρτη
που δημιουργήσαμε προκειμένου να αναδειχθούν σημεία βιομηχανικής και
πολιτιστικής κληρονομιάς από όπου αντλούμε ιστορίες, αντικείμενα και
τεχνουργήματα που επανασχεδιάζονται κάθε φορά κατά τρόπο διαφορετικό και
διαμορφώνουν την πρότασή μας. Παρά τον αδιάλειπτο μετασχηματισμό που
υπόκεινται, δεν ορίζουν αποκλειστικά ρευστές καταστάσεις.
Δημιουργείται λοιπόν ένα
δίκτυο που ενώνει σημεία ενδιαφέροντος κι έκτακτου χαρακτήρα μέσα στο χώρο της
πόλης – σημεία στα οποία ξεδιπλώνονται οι ιστορίες και τα δρώμενα του
Καρναβαλιού. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον, η αρχιτεκτονική δεν περιορίζεται σε ένα
σταθερό κτήριο. Αντίθετα, έχει τη μορφή μιας πόλης συνεχώς υπό κατασκευή.
Μιλούμε λοιπόν για
κατασκευές εφήμερες, ευέλικτες, που αποτελούνται από σταθερά και κινητά
στοιχεία, γερανούς που αναδιατάσσουν αδιάκοπα. Δημιουργούμε μνήμη πάνω στη
μνήμη, θέτουμε τη βάση για την ανασύνθεση.
Μία πόλη με μεταβολισμό.
Ενδεικτικά
επανασχεδιάζουμε την πλατεία, ως Μεγάλη Σκηνή, με τις επιμέρους δομές που την
πλαισιώνουν: το Θέατρο «Απόλλων», τον Πύργο, το Σιντριβάνι και την Προμενάδα. Τις
Καμάρες, χαρακτηριστικό αρχιτεκτονικό στοιχείο της Πάτρας, που διατρέχουν
ολόκληρο τον αστικό ιστό, δομικό στοιχείο θέασης και παρατήρησης. Το Εργοστάσιο
Παραγωγής Αρμάτων, Μικροκατασκευών Παρέλασης και Πολιτισμού με πλήρως
λειτουργική γραμμή παραγωγής. Τη Σκάλα, άλλοτε πέρασμα από την Άνω στην Κάτω
Πόλη που έχει απωλέσει σήμερα τη σημασία του κι ορίζεται μέσω του σχεδιασμού
ξανά ως τόπος, Κλίμακα Θεάματος, αλλά και τον Μόλο της Καύσης που διασπάται με
τη σειρά του σε κομμάτια, σημαίνοντας το τέλος κι εκ νέου την αρχή σε έναν
αέναο κύκλο προσφοράς κι ανταπόδοσης.
_________________________________________
Title: APOKRIA: AN
ISLE OF ASYNCHRONOUS TEMPORALITIES
Students: Maria
Christopoulou, George Athanassiadis
Supervisor:
Apostolos Kalfopoulos
Geographers
cite two kinds of islands, emerging the way mythology emanates from science and
vice versa.
Continental
Islands, accidental and derived.
Oceanic, originary,
essential Islands. Born of frustration, they emerge from underwater eruptions,
bringing to light a movement of the lowest deeps.
We dwell on
the one that slightly disappears and then returns, leaving us no time to annex
it. Floating along two worlds, our reality and another, constantly in the
making, urging from the plausible to the absurd. Remapping
vital, forgone
conclusions of the ordinary it turns into
the extraordinary.
It’s the
one that emerges from the city of Patras during Carnival period.
Entailing
social practices as a whole.
Juxtaposing
disparate elements to its core, it activates the material unconscious of the
city, as we can discern through the Harvest Map. A map we designed in order to
appoint long forgotten fragments of the city’s industrial and cultural
heritage, deriving narratives, architectural ornaments and artefacts – a constant
feedback tanking up our proposal. Despite their ceaseless reforming, they don’t
institute entirely fluid states.
A network
connecting spaces of interest and eccentric characters throughout the city is
then induced, the great scenes of the civic unfolding Carnival narratives.
Amid such
an environment, architecture does not confine to a compact
building. On the contrary, it takes the shape of a city constantly under
construction. Talking about
ephemeral, transitory infrastractures consisting of static and mobile elements,
cranes that constantly rearrange, our project creates overlapping memories,
setting the mounting towards reformulation.
Ιndicatively, we redesign “Plateia”, as a Great
Stage, along with the individual surrounding structures: the “Apollon” Theater,
the Tower, the Fountain and the Promenade. The Arcades/Archs, a profound
architectural element of Patras all along the urban tissue, a core
sighting element. The Leisure Factory
supporting the manufacture of the Charriots and Parade Floats. The “Klimax”, a former passage with a long lost meaning which we redefine as a
topos, a Klimaka of Events, and also the Pier breaking down in fragments,
celebrating the end and thus the dawning of an eternal circle of gift and bargain.
In the wilderness of the night and the ocean,
rises the magic of a flaming city…
