Δ064.21 | Αστική επέκταση πόλης Αγρινίου

Διπλωματική: Αστική επέκταση πόλης Αγρινίου

Φοιτητής: Καρτσακλής Κωνσταντίνος

Επιβλέπων: Πανέτσος Γεώργιος

Σχολή: Πανεπιστήμιο Πατρών, 2021

Η ευρύτερη περιοχή της πόλης του Αγρινίου βρίσκεται εντός του Aιτωλικού Πεδίου και περικλείεται από ορεινό τοπίο αποτελούμενο από σειρές λόφων και ψηλότερων βουνών. Μόνον προς τα νοτιοδυτικά υπάρχει άνοιγμα προς την πεδιάδα. Βόρεια οριοθετείται από το Παναιτωλικό Όρος και νότια από τις υπώρειες της οροσειράς του Αράκυνθου. Δυτικά́ από τον ποταμό Αχελώο και την τεχνητή λίμνη της Στράτου και ανατολικά από τον ποταμό Εύηνο και τα βουνά της Ναυπακτίας.

Η πόλη ανεπτυγμένη σε πρόποδες και ελαφρώς επικλινή εδάφη περιτριγυρίζεται από το υγρό στοιχείο και σε ακτίνα 15 χλμ συναντάται η βαθύτερη λίμνη της Ελλάδας Τριχωνίδα στα νοτιοανατολικά, η λίμνη Λυσιμαχία στα νοτιοδυτικά, το φράγμα της Στράτου στα βορειοδυτικά ενώ χείμαρροι όπως ο Ερημίτσας διατρέχουν ολόκληρη της περιοχή.

Η περιοχή μελέτης χαρακτηρίζεται από ομαλή κλίση εδάφους που ξεκινά από την λίμνη Τριχωνίδα και καταλήγει στους πρόποδες των ορεινών όγκων βοηθώντας στην εκτόνωση των θερμών ρευμάτων. Έντονες κορυφές και καμπύλες συναντώνται βορειότερα όπου η μορφολογία του εδάφους αλλάζει άρδην.

Η πρόταση αποτελείται από την παρέμβαση δύο σημείων, την δημιουργία νέου εμπορικού κέντρου και την δημιουργία ερευνητικού κέντρου που καταλήγει σε περίπατο αναψυχής με περίπτερα που βρίσκεται κοντά στον χείμαρρο Ερημίτσα.

Αρχικά επεκτείνονται οι δύο κεντρικοί οδικοί άξονες και στην συμβολή τους τοποθετείται το νέο εμπορικό κέντρο που απαρτίζεται από 11 κτήρια. Στο τέλος του άξονα δύσης-ανατολής τοποθετείται το ερευνητικό κέντρο και το σημείο έναρξης του περιπάτου.

Στη νέα επέκταση η φύση έχει ανακαταλάβει την περιοχή εκτός του νεόδμητου περιβάλλοντος θέτοντας καθαρά όρια ανάμεσα στην φύση και τα κτήρια ενώ αφήνει τους οδικούς άξονες να περνούν μέσα από το τοπίο φανερώνοντας σταδιακά το νέο κέντρο της πόλης.

Σαν μονάδα του νέου εμπορικού κέντρου θεωρείτε πλέον το οικοδομικό τετράγωνο και όχι η πολυκατοικία, ενώ ο πολεοδομικός περιορισμός της στέγης αποτελεί συνθετικό εργαλείο μέσω του οποίου αναζητήθηκε η νέα μορφή.

Έτσι, το τυπικό οικοδομικό τετράγωνο ανοίγει στην μία του πλευρά για να δεχθεί περισσότερο φως και η νέα πτυχωτή στέγη ορίζει το επάνω του μέρος.

Καταλήγοντας επομένως σε τρεις τύπους κτηρίων, με στοές και χώρους εκτόνωσης για τους ορόφους, που αλληλοσυμπληρώνουν ο ένας τον άλλον και τοποθετούνται στρατηγικά στην τοπογραφία.

Παρατηρώντας κανείς το αξονομετρικό μπορεί εύκολα να φανταστεί πληθώρα εφαρμογών της νέας σχεδιαστικής λογικής όπου διαμορφώνει το οικοδομικό τετράγωνο συνολικά προσδίδοντας ενιαία ταυτότητα στις πολυκατοικίες.

Αναλυτικότερα, οι χαμηλοί όροφοι του νέου οικοδομικού τετραγώνου περιλαμβάνουν χώρους καταστημάτων στην εξωτερική και πιο εξωστρεφή πλευρά και χώρους γραφείων και πολιτισμού στην εσωτερική και πιο εσωστρεφή πλευρά με την κίνηση του πεζού να χαρακτηρίζεται από αμεσότητα και ποικιλία επιλογών.

Και εδώ εφαρμόστηκε η ίδια συνθετική διαδικασία καταλήγοντας στην τελική μορφή που αποτελείται από κενά και πλήρη.

Πιο συγκεκριμένα, το ερευνητικό κέντρο θα έχει διεπιστημονικό χαρακτήρα και αντικείμενο την διερεύνηση και ανάπτυξη νέων εργαλείων και εφαρμογών που σχετίζονται με την τοπική κοινωνία, την γεωργία, την κτηνοτροφία, τον πολιτισμό και τις τέχνες. Περιλαμβάνει για αυτούς τους σκοπούς δύο χώρους εργαστηρίων, δύο κατοικίες, εκθεσιακό χώρο και χώρο πειραματικών καλλιεργειών.

Στο τελευταίο μέρος της παρέμβασης δημιουργούνται περίπτερα εμπνευσμένα από την δίρριχτη στέγη που ανυψώνεται από την μια της πλευρά και δημιουργεί τον χώρο που θα υποδεχθεί τις λειτουργίες.

Η μία επιφάνεια στεγάζει τον ημιυπαίθριο χώρο, τον χώρο αποθήκης, τα wc και ταυτόχρονα παρέχει ιδιωτικότητα ενώ η άλλη στηρίζει το υπαίθριο θέατρο που αφήνει τον άνθρωπο εκτεθειμένο στο τοπίο.

Επίλογος

Συμπερασματικά πρέπει να τονιστεί ότι σκοπός της αστικής επέκτασης δεν είναι η επιτηδευμένη δημιουργία νέων τοποσήμων αφού η φύση και τα αρχαία αξιοθέατα μονοπωλούν το ενδιαφέρον στην περιοχή. Στόχος είναι η αποσυμφόρηση του κέντρου της πόλης, που έχει φθάσει σε κορεσμό, μέσω του λελογισμένου σχεδιασμού.

Με την νέα μορφή των οικοδομικών τετραγώνων, διαμορφώνεται ενιαία ταυτότητα στις μεμονωμένες πολυκατοικίες επαναφέροντας την έννοια της κοινότητας και ενισχύοντας το κοινό αίσθημα. Προτείνεται μια νέα αστικότητα όπου κυριαρχεί η ισορροπία μεταξύ τοπίου και δομημένου περιβάλλοντος επαναπροσδιορίζοντας, ταυτόχρονα, την κοινωνική αλληλεπίδραση του αστικού όντος.