Φοιτήτρια: Σαλιαγκοπούλου Σοφία
Επιβλέπων: Prof.ssa B. di Donato
Σχολή: Università degli Studi di Roma “La Sapienza”, 2024
Η παρούσα διπλωματική εργασία Αστικού Σχεδιασμού, πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο των σπουδών μου στην Αρχιτεκτονική Σχολή (Architettura U.E.) του Πανεπιστημίου της Ρώμης (Università degli Studi di Roma “La Sapienza”) και Κύριος Στόχος της ήταν να δώσει λύση σε μία μεγάλης έκτασης προβληματική περιοχή η οποία παρουσιάζει παρόμοια χαρακτηριστικά με το Project του Ελληνικού (πρώην Παλαιού Αεροδρομίου).
Η εν λόγω παριοχή βρίσκεται λίγα χιλιόμετρα ανατολικά απο το Ιστορικό Κέντρο της Ρώμης, στην αρχαιότητα και κατά τα μεσαιωνικά χρόνια ήταν αγροτική γη, και σύμφωνα με το Σχέδιο Πόλης της δεκαετίας του 50, μαζί με άλλες όμορες περιοχές, προοριζόταν για την δημιουργία ενός μεγάλου Εμπορικού-Διοικητικού Κέντρου (Sistema Direzionale Orientale) το οποιό θα φιλοξενούσε πολλά Υπουργεία, Γραφεία και κτίρια για Εμπορικές Εκθέσεις. Ποτέ δεν πραγματοποιήθηκε και στα μέσα περίπου του 80 ακυρώθηκε/αναιρέθηκε. Στο παρόν Σχέδιο Πόλης στην ίδια πάντα περιόχη προβλέπεται η δημιουργία πάρκου/πρασίνου.
Η πρόταση μου για τον σχεδιασμό της εν λόγω περιοχής, αφού πρώτα αναλύθηκε εκτενώς, ήταν να αποκτήσει την Αξία και την Λειτουργία που είχε στην αρχαιότητα. Αντί να προτείνω ένα ακόμα πάρκο όπως τόσα άλλα που υπάρχουν στη Ρώμη, επέλεξα να δημιουργήσω ενα μεσογειακό παραγωγικό τοπίο με τις πλέον χαρακτηριστικές καλλιέργειες δηλ. με ελαιώνες, αμπελώνες και εκτάσεις με σιτήρα και μάλιστα με τοπικές ποικιλίες σπόρων. Το τοπίο επίσης, συνοδεύεται από Greenways/Corridoi Verdi ασφαλείς και ελκυστικoύς για πεζούς και ποδηλάτες όλων των ηλικιών. Last but not least προβλέπεται η δημιουργία του Μουσείου του Αγρού της Ρώμης (Museo dell’ Agro Romano) το οποίο περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, και λειτουργία Τράπεζας Φύλαξης Τοπικών Σπόρων.
Προτίμησα να δω την Ρώμη και τον αγρό της, όχι ως Πρωτεύουσα της πρώην Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, αλλά ως μία πόλη που ανήκει σε μια ευρύτερη γεωγραφίκη περιόχη. Ήθελα να προσδώσω στο συγκεκριμένο Project, έναν οικουμενικό μεσογειακό χαρακτήρα γιατί προσπαθώ πάντα να κοιτώ και να ασχολούμαι με αυτά που μας ενώνουν και όχι σε αυτά που μας χωρίζουν.
