Τίτλος : Διαδραστική
περιήγηση στην Αθήνα: Δημιουργώντας σκηνικά στην συνοικία του Ψυρρή
Φοιτήτριες :
Διαμαντοπούλου Αναστασία, Κουσοροπλή Σπυριδούλα Επιβλέπων:
Κωνσταντίνος - Αλκέτας Ουγγρίνης
Σχολή:
Πολυτεχνείο Κρήτης, 2022
‘’Κενός χάρτης. Περπατάω. Η πορεία μου σημειώνεται στον
χάρτη. Φράσεις και λέξεις με κατευθύνουν. «Κοίτα ψηλά! Έχει ενδιαφέρον». «Κοίτα
την τέχνη γύρω σου και εμπνεύσου». Πλησιάζω σε ένα σημείο. Εκείνο παίρνει
τρισδιάστατη μορφή. Είμαι πλεόν μέσα σε αυτό. Γίνομαι συνδημιουργός στον χώρο.
Τώρα έχω επιλογή. Ο χώρος μου ανήκει. Βλέπω την πόλη μέσα απο την δική μου
οπτική. Της δίνω χαρακτήρα. Καθώς περπατώ ανάμεσα στο πλήθος ανακαλύπτω κι άλλα
σημεία. Αποκτούν κι αυτά άλλη διάσταση. Δίνω και σε αυτά χαρακτήρα. Διαφορετικό
αυτή τη φορά. Πιο χρωματιστό. Πιο ζωντανό. Γίνομαι ένα με την πόλη. Αρχίζω να
την οικειοποιούμαι.’’
Λαμβάνοντας υπόψη το στοιχείο της τέχνης του δρόμου, το
οποίο αποτελεί πλέον αναπόσπαστο κομμάτι της σύγχρονης πόλης και μία προσπάθεια
συμπερίληψης του ανθρώπου στη δημιουργία του αστικού χώρου, προτείνεται ο
σχεδιασμός μιας πλατφόρμας ανοιχτής έκφρασης με στόχο την δημιουργία σκηνικών
στην πόλη. Η εφαρμογή ενεργοποιείται στο κέντρο της Αθήνας και
συγκεκριμένα στην συνοικία του Ψυρρή. Βασικοί άξονες για τον σχεδιασμό ήταν η
μελέτη των ατμοσφαιριών και των ερεθισμάτων που εντοπίζονται κατά την διάρκεια της
περιήγησης στον αστικό ιστό και η παρατήρηση των συναισθημάτων που
δημιουργήθηκαν σε κάθε περίπτωση.
Στην περιοχή μελέτης παρατηρείται έντονα η αντίθεση μεταξύ
δύο επιπέδων, παλαιού και νέου. Τα δύο επίπεδα συνυπάρχουν σε έναν
πυκνοδομημένο και οργανικό ιστό ο οποίος χαρακτηρίζεται από πολυπλοκότητα.
Οι μορφολογικές ιδιότητες της πόλης επηρεάζουν τις
ατμοσφαιρικές ποιότητες του χώρου/ Προδιαθέτουν για πιθανές νέες χρήσεις του
χώρου και στάσεις του σώματος.
Τα υλικά και οι υφές προσδιορίζονται κυρίως από χρώμα, ενώ
σε πολλές περιπτώσεις το νέο διαπλέκεται με το παλιό. Παλιές και νέες υφές
διαπλέκονται δημιουργώντας νέα layer στην πόλη. Η πόλη μεταβάλλεται, αλλάζει.
Κατά την περιήγηση παρατηρώντας τους ήχους της περιοχής
αντιλαμβανόμαστε πως οι εντάσεις διαρκώς εναλλάσσονται. Τη μία στιγμή μπορεί να
ακούς το διερχόμενο αυτοκίνητο και την επόμενη το κελάηδισμα των πουλιών ή τις
συζητήσεις των ανθρώπων γύρω σου. /Ποικιλία ήχων.
Έπειτα από την συλλογή όλων των ερεθισμάτων που δεχθήκαμε
και τον εντοπισμό των triggerpointsτης
περιοχής δημιουργήθηκε μία εργαλειοθήκη σχεδιασμού του χώρου.
Η εργαλειοθήκη δημιουργήθηκε με βάση τις ατμόσφαιρες και την
φαντασία πιθανών χρηστών, ενώ υπάρχει η δυνατότητα εμπλουτισμού αυτής με κάθε
νέα προσθήκη.
Μέσω της μηχανικής όρασης, η κάμερα αναγνωρίζει στον χώρο
σχήματα γεωμετρίες και υλικότητες και στις τρεις διαστάσεις, αποδομεί τον χώρο
προκειμένου να αναδιαταχθεί και να επανασχεδιαστεί. Δημιουργεί ένα νέο πεδίο
σχεδιασμού, στο οποίο ο περιπατητής έχει τη δυνατότητα να επέμβει ψηφιακά.
Η ψηφιακή εφαρμογή δημιουργίας σκηνικών επιδιώκει μία σχέση
αλληλεπίδρασης του ανθρώπου με τον δημόσιο χώρο όπου ο ίδιος ξεκουράζεται,
ψυχαγωγείται, κινείται, ζει. Ο περιπατητής λαμβάνει τον ρόλο πρωταγωνιστή και
σχεδιάζει την πόλη της φαντασίας του, γίνεται συνδημιουργός. Δεν «κατοικεί»
απλά στον αστικό χώρο αλλά τον διαμορφώνει.
