GRAD Review: Δ009.19 Από το «Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας» στην πραγματικότητα του αστικού τοπίου με όχημα την σκηνογραφία

Πτυχιακή Εργασία: Από το «Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας» στην πραγματικότητα του αστικού τοπίου με όχημα την σκηνογραφία / “From midsummer night’s dream” to reality of urban space with the guide of scenography
Φοιτήτρια: Έλενα Μπούγου
Επιβλέπουσα καθηγήτρια: Μάρθα Λουκία
Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής/ Σχολή Καλλιτεχνικών Σπουδών / Τμήμα Εσωτερικής Αρχιτεκτονικής/ Ιούνιος 2019

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Το αντικείμενο της παρούσας εργασίας αποτελεί η διερεύνηση της σχέσης του χώρου με την δραματουργία και συγκεκριμένα η δραματουργική έννοια του «ονείρου» στο έργο « Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας» του Ουίλιαμ Σαίξπηρ με την χωρική έννοια της αστικής πραγματικότητας στην Αθήνα και σχεδιασμός σκηνογραφικής πρότασης που θα ανταποκρίνεται σε αυτό. Στόχος της μελέτης είναι η ανάδειξη του «σαιξπηρικού» στοιχείου και μετάδοση του μέσα από τη χωρική και σκηνογραφική προσέγγιση στις εγκαταστάσεις του αναδιαμορφωμένου θεάτρου «ΕΜΠΡΟΣ» από τις Ιωάννα Βρετακάκου και Κασσάρα Νάντια στην περιοχή του Ψυρρή, καθώς και η αντίθεση των δύο κόσμων που περιγράφονται στο έργο τον «ονειρικό» και τον «πραγματικό».

Ο σκηνογραφικός χώρος χωρίζεται σε δύο άξονες τον κάθετο όπου περιγράφει τον ονειρικό στοιχείο και τον οριζόντιο που περιγράφει τον πραγματικό . Για την ανάδειξη του ονειρικού στοιχείου κατασκευάστηκε μια κατασκευή στη οροφή του θεάτρου «ΕΜΠΡΟΣ» από ύφασμα που είχε ως μορφή την ροή του ανθρώπινου DNA (έννοια που προέκυψε από την δραματουργική ανάλυση του έργου) ενώ για να μεταδοθεί το πραγματικό στοιχείο σχεδιάστηκε μια πολυπρισματική κατασκευή από φόρμες και όγκους που προέκυψαν από την πολεοδομική ανάλυση και τις χαράξεις χαρτών της ευρύτερης περιοχής του Ψυρρή.

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΙΔΕΑ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥ

Η επιθυμία δημιουργίας ενός ενιαίου συνθετικού συνόλου το όποιο θα χαρακτηρίζεται από δύο κόσμους ,τον “ονειρικό” και τον “πραγματικό”, οδήγησε στη χάραξη μιας κίνησης η οποία διασχίζει κτηριακά σύνολα ενδιαφέροντος στην περιοχή του Ψυρρή ,με αδόμητο , δομημένο και εμπορικό χαρακτήρα. Οι χαράξεις τον χαρτών ενώνουν τα σύνολα αυτά και προκύπτουν όγκοι και φόρμες που θα δομήσουν την σύνθεση της σκηνογραφίας σε κάθετο και οριζόντιο άξονα.

Οι τριγωνικές και πολυπρισματικές φόρμες αναπτύσσονται προς τα όρια της σκηνής με σκοπό τη δημιουργία μιας κεντρικής εγκατάστασης η οποία θα λειτουργία ως σκηνικό αλλά και χώρος διέλευσης των ηθοποιών ενώ οι πιο αφαιρετικές, αέρινες φόρμες που δημιουργούνται από την υφασμάτινη κατασκευή στην οροφή του θεάτρου σηματοδοτούν την ονειρική ατμόσφαιρα.

Δίνεται η δυνατότητα θέασης από διαφορετικές θέσεις και με ποιοτική διαφοροποίηση και με κεντρικό πυρήνα την άμεση οπτική επαφή ηθοποιών και θεατών. Μεγάλο κομμάτι της συνθετικής διαδικασίας κατέλαβε η επεξεργασία του κτηρίου “ΕΜΠΡΟΣ” καθώς έπρεπε να διαχειριστούμε το εύρος της κερκίδας και τη γεωμετρία του οικοπέδου, καθώς παραμένει ένα κτήριο “μνημείο “ και οτιδήποτε διεξάγεται εντός του πρέπει να συνδυάζεται με τον πολιτιστικό του χαρακτήρα και την μορφολογία του.