Διπλωματική εργασία: Περί άξονος: Στρατηγικές ενεργοποίησης του άξονα
της Διώρυγας της Κορίνθου
Φοιτήτρια: Ανδρομάχη Στυλιανού
Επιβλέπων:
Γεώργιος Α. Πανέτσος
Πολλοί
ταξιδιώτες γνωρίζουν και βιώνουν το τοπίο της Διώρυγας της Κορίνθου από
απόσταση είτε παρακάμπτοντας είτε θεωρώντας το ως ένα απλό σημείο στάσης.
Στόχος είναι να παρατείνουμε την εμπειρία της επίσκεψης μέσα από την
ενεργοποίηση του κύριου και κεντρικού άξονά της.
Η
σημερινή αφήγηση της ιστορίας της Διώρυγας διαχωρίζεται από τμήματα όπως ο
Δίολκος, τα γερμανικά πολυβολεία και οι γέφυρες οι οποίες τέμνουν τον άξονά
της. Αυτά τα μέρη, τα οποία συνιστούν φυσικά ερείπια υπενθυμίζουν στον
επισκέπτη το παρελθόν και την ταυτότητα της Κορίνθου ως ναυτικής πόλης και
νευραλγικού σημείου για τον έλεγχο των συγκοινωνιών ανάμεσα στη Στερεά Ελλάδα
και στην Πελοπόννησο.
Τα
πολυβολεία του Β‘ Παγκοσμίου Πολέμου υπάρχει δυνατότητα να αντιμετωπίζονται ως
προνομιακά σημεία τόσο για στάση όσο και ενημέρωση με προβολές και αφηγήσεις αλλά
και ως σημεία από τα οποία θα παρέχεται η δυνατότητα μιας λεπτομερούς
επισκόπησης του τοπίου.
Η
ανενεργή σιδηροδρομική γραμμή μπορεί να επαναλειτουργήσει ως ποδηλατόδρομος για
τη σύνδεση των πόλεων Λουτρακίου και Κορινθίας και να παρέχει τη δυνατότητα πιο
άμεσης επαφής με το συνολικό τοπίο.
Η
προτεινόμενη στρατηγική επεμβάσεων θα λειτουργεί ως προς τον τρόπο χάραξης του
αρχαίου Διόλκου, ενώ ένα τμήμα της προτεινόμενης διαδρομής θα κινείται σε
παράλληλη πορεία από το ίχνος του.
Γίνεται
εισήγηση νέων διαδρομών στο επίπεδο του εδάφους αλλά και διαδρομή του διάπλου
της Διώρυγας. Την όλη στρατηγική επεμβάσεων θα συμπληρώνουν τρία κομβικά σημεία
εκατέρωθεν του άξονα της Διώρυγας.
Αρχικά,
προτείνεται νέα στάση η οποία να αναπτύσσεται σε δύο επίπεδα. Στο πρώτο επίπεδο
θα κατασκευαστεί μια γέφυρα κάτω από την ήδη υπάρχουσα η οποία θα προσεγγίζεται
τόσο από τη Στερεά Ελλάδα όσο και από την Πελοπόννησο και θα χρησιμοποιείται ως
χώρος παραμονής μέχρι την άφιξη του τρένου. Στον χώρο μπορούν να λειτουργούν
και σημεία αναμονής και ημιυπαίθρια αγορά. Στο δεύτερο επίπεδο, δηλαδή αυτό της
υπάρχουσας γέφυρας γίνεται εισήγηση να επεκταθεί το όριο της αποβάθρας για
χρήση του προαστιακού σιδηροδρόμου και να τοποθετηθεί στέγαστρο. Πρόθεση του
σχεδιασμού είναι να διαρρηγνύονται τα όρια με μια αίσθηση αιώρησης της
συνολικής κατασκευής.
Από την
πλευρά της Στερεάς Ελλάδας το υπάρχον ρήγμα που προκλήθηκε από την ανατίναξη
κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο αποτελεί ένα σημείο το οποίο ενεργοποιεί την
ιστορική μνήμη. Στο σημείο αυτό προτείνεται η κατασκευή κτηρίου το οποίο θα
περιβάλλει ένα βοτανικό κήπο και θα λειτουργεί βιβλιοθήκη και χώροι πολυμέσων.
Επιπλέον η πρόσβαση σε πλεούμενο μέσο μεταφοράς θα γίνεται είτε με επικλινή
ανελκυστήρα είτε με κλιμακοστάσιο.
Ρήγμα
υπάρχει και στην πλευρά της Πελοποννήσου. Η επέμβαση αφορά τη δημιουργία
κτηρίου υπόγειου χώρου θεάτρου και εστίασης. Με ένα σύστημα από ράμπες η
διαδρομή θα καταλήγει σε διαφορετικά δωμάτια στα οποία θα φιλοξενείται
προσωρινή και μόνιμη συλλογή έργων από την εποχή της έναρξης των εργασιών της
Διώρυγας μέχρι και σήμερα. Το κτηριολογικό συγκρότημα θα συπληρώνεται με
εργστήριο κεραμικής του οποίου στόχος θα είναι η ανάδειξη της κεραμικής τέχνης
της αρχαίας Κορίνθου. Το τοπίο στη συγκεκριμένη περίπτωση εμφανίζεται ως στοιχείο
το οποίο ενοποιεί το εσωτερικό με το εξωτερικό.
Η
έρευνα αυτή οραματίζεται τη μετατροπή από τη σύγχρονη κατακερματισμένη εικόνα
του τοπίου της Διώρυγας σε έναν τόπο συνέργειας ιστορίας και πολιτισμού σε μια
απρόσμενη συρραφή μεταξύ φυσικού και τεχνητού τοπίου.
