Διπλωματική εργασία: Re-CONNECT: Η μετουσίωση της
τεχνο-αλλοτρίωσης σε επικοινωνείν
Φοιτήτριες: Καμέα Φοίβη-Χαρίκλεια, Καραγιάννη Βασιλική
Επιβλέποντες: Micocci Fabiano, Τροβά Βάσω
Σχολή: Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, 2021
Η διπλωματική εργασία της Φοίβης Καμέα και της Βάσιας Καραγιάννη έχει τον τίτλο
“Re-CONNECT: Η μετουσίωση της τεχνο-αλλοτρίωσης σε επικοινωνείν” και
πραγματεύεται τη δημιουργία μιας μονάδας εντός της οποίας εκπονούνται
προγράμματα απεξάρτησης εφήβων από τον εθισμό του διαδικτύου και παρέχονται
υπηρεσίες συμβουλευτικής σε εφήβους και γονείς.
To θεωρητικό τμήμα της εργασίας περιλαμβάνει την καταγραφή του ορισμού του
διαδικτύου και παράλληλα την απόδειξη μέσω στατιστικών στοιχείων αφενός της
διευρυμένης - τα τελευταία χρόνια - χρήσης του διαδικτύου από τους
Έλληνες χρήστες, αφετέρου την ακόμη μεγαλύτερη διεύρυνση χρήσης του μετά τις
περιόδους εγκλεισμού λόγω covid-19. Επιπλέον, διερευνήθηκαν υφιστάμενες
δομές οι οποίες παρέχουν υπηρεσίες απεξάρτησης από το διαδίκτυο, τόσο
εκτός Ελλάδας (reSTART Center for Technology Sustainability”, Αμερική) όσο και
εντός των ελληνικών συνόρων (ΚΕΘΕΑ, Μονάδα απεξάρτησης 18 Άνω).
Με βάση τα δεδομένα που συλλέχθηκαν, ακολούθησε η σχεδιαστική πρόταση.
Έτσι, ορίστηκε ως διττός στόχο της μονάδας από τη μία η ψυχοθεραπευτική
εξέλιξη των εφήβων και από την άλλη η ενεργός συμμετοχή τους σε καθημερινά
ζητήματα πρακτικής φύσης.
Για τον σχεδιασμό της μονάδας χρησιμοποιήθηκε ως αναφορά η τυπολογία
των ορθόδοξων μοναστηριών λόγω των χαρακτηριστικών της εσωστρεφούς ησυχαστικής
κατοίκησης και της παράλληλης ανάπτυξης ποικίλων πρακτικών δραστηριοτήτων εντός
των ορίων τους. Επιπλέον, χρησιμοποιήθηκε η έννοια του κήπου ως η
αρχιτεκτονική μεταφορά του παραδείσου που συνδυάζει το φυσικό με το τεχνητό
στοιχείο αποτελώντας χώρο συνάντησης, συνύπαρξης, υπαίθριας ζωής, και
ειδυλλιακής ατμόσφαιρας.
Το κτίριο τοποθετήθηκε σε κεντρικό σημείο της πόλης ώστε να είναι εύκολα
προσβάσιμο και οι εγκαταστάσεις του φιλοξενούν αγόρια και κορίτσια από 13 ως 18
ετών.
Για την κατασκευή του κτιρίου, επιλέχθηκε η χρήση οπλισμένου σκυροδέματος
για τα φέροντα στοιχεία και η χρήση τούβλου για την επένδυση μερικών από αυτών
και για τους τοίχους.
Με σκοπό να αναπτύσσεται εντός της μονάδας μια αυτόνομη μορφή εσωτερικής
ζωής, κατά τη διαμόρφωση του κελύφους εστιάσαμε στη δημιουργία ενός εσωστρεφούς
χώρου, που αφενός συνυπάρχει αρμονικά με τα υπόλοιπα κτήρια του αστικού ιστού,
αφετέρου προσφέρει έναν ιδιωτικό χώρο στα άτομα που χρησιμοποιούν τις
εγκαταστάσεις της δομής.
Έτσι, δημιουργείται ένα περίκλειστο σχήμα,
το οποίο δεν επιτρέπει στον επισκέπτη που βρίσκεται έξω από αυτό την άμεση
οπτική πρόσβαση με το εσωτερικό του.
Oι εσωτερικοί χώροι του κτιρίου
σχεδιάστηκαν με σκοπό από τη μία να φροντίζουν για την υγιεινή και τη μέγιστη
δυνατή λειτουργική άνεση και από την άλλη να συμβάλλουν στη διευκόλυνση του
ψυχοθεραπευτικού ταξιδιού.
Παράλληλα, στο κέντρο του κτιρίου
τοποθετούνται εγκαταστάσεις που προσφέρουν στους θεραπευόμενους την δυνατότητα
να ψυχαγωγηθούν και να επικοινωνήσουν.
Οι εγκαταστάσεις αυτές, είναι ορατές μόνο
ως ένα σημείο από την εξωτερική πλευρά του κτιριακού συγκροτήματος, ώστε να
εξάπτουν την φαντασία και την περιέργεια, ενώ αποκαλύπτονται τελικά στον
επισκέπτη στην πλήρη τους μορφή, μόνο όταν αυτός εισέλθει στην μονάδα. Έτσι,
του προσφέρουν την αίσθηση πως μόλις εισήλθε σε έναν διαφορετικό κόσμο,
προστατευμένο από την αλλοτριωτική τεχνολογική πραγματικότητα.
Συνοψίζοντας, η συγκεκριμένη μονάδα
απεξάρτησης δεν αποτελεί μια φουτουριστική φαντασμαγορία, ούτε μία ουτοπική
αινιγματική αρχιτεκτονική πρόταση, καθώς ο σχεδιασμός της έγινε με βάση τη
μεθοδική έρευνα των υπαρχουσών συνθηκών, αλλά μια αρχιτεκτονική μεταφορά του
παραδείσου στην οποία υφέρπει μια κριτική προς την επερχόμενη τεχνολογική όξυνση.
