Τίτλος Διπλωματικής Εργασίας: “ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ
ΚΑΤΟΙΚΗΣΗ ΣΤΟ ΡΕΘΥΜΝΟ: ΑΝΑΠΛΑΣΗ ΤΟΥ ΧΩΡΟΥ ΣΤΟ ΠΥΡΗΝΕΛΑΙΟΥΡΓΕΙΟ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ
ΦΩΤΕΙΝΗΣ.”
Φοιτήτρια: Πολιουδάκη
Ευαγγελία
Επιβλέπουσα καθηγήτρια: Λεφάκη
Στυλιανή
Πανεπιστήμιο: Αριστοτέλειο
Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών
Ημερομηνία: Σεπτέμβριος
2019
Η διπλωματική εργασία
πραγματοποιείται σε μια αποβιομηχανοποιημένη περιοχή της Κρήτης, δίπλα στο
κέντρο του Ρεθύμνου, με σκοπό την αναβάθμιση της λειτουργικά και ποιοτικά. Παράλληλα,
προσπαθεί να δώσει λύση σε ένα τοπικό πρόβλημα: την φιλοξενία των εκπαιδευτικών
με μετάθεση. Έτσι προτείνεται η δημιουργία συλλογικής κατοίκησης που θα προσφέρει
συγχρόνως δημόσιους χώρους, διευκολύνοντας έτσι και την ένταξη των νεόφερτων
εκπαιδευτικών στην κοινωνία. Πιο συγκεκριμένα, η εργασία ξεκινάει με την
διαχρονική και συγχρονική αναγνώριση της περιοχής αποκτώντας μια πλήρης εικόνα
για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η περιοχή και τις ανάγκες της,
καθοδηγώντας στην πορεία τον σχεδιασμό. Ο σχηματισμός δύο βασικών διαδρομών
στην περιοχή, μία παραθαλάσσια πορεία και μία παραποτάμια,έχουν στόχο την
ανάδειξη του φυσικού πλούτου, ενώ μία δευτερεύουσα πορεία σχηματίζεται για να
ενοποιήσει τα αποθέματα της βιομηχανικής κληρονομιάς. Επιπλέον, για την
πετυχημένη ανάπλαση της περιοχής προτείνεται η διαμόρφωση δημόσιων χώρων για
εκτόνωση και αλληλεπίδραση των κατοίκων, καθώς και η τοποθέτηση θαλάσσιων
αθλητικών εγκαταστάσεων και θαλάσσιας τοπικής σύνδεσης, εκμεταλλευόμενη το
παραθαλάσσιο μέτωπο.
Στην πορεία, αξιοποιείται ένα πρώην
βιομηχανικό κτίριο, στο οικόπεδο του οποίου τοποθετούνται οι συλλογικές
κατοικίες. Στόχο έχει να λειτουργήσει ως κοινωνικός πυρήνας, πράγμα που
ενισχύεται από τη θέση του, ως σημείο τομής των πορειών που έχουν σχεδιαστεί.
Με άλλα λόγια, έχει πρόσβαση από όλες τις πορείες, λειτουργεί ως πλάτωμα στην
γραμμικότητα τους και δίνει συνέχεια στις ροές, διασταυρώνοντας τες. Αναβιώνοντας
το αρχικό εργοστασιακό σύνολο, ανοικοδομείται ένα κτίριο στο μέτωπο του δρόμου
και κατεδαφίζεται το κτίσμα στη Ζώνη Αιγιαλού. Έτσι, το συγκρότημα στρέφει τη
πλάτη του στο δρόμο ενώ ανοίγει προς τη θάλασσα. Εντός του οικοπέδου
σχεδιάζονται τέσσερις πυρήνες: Μία δημόσια πλατεία, το βιομηχανικό σύνολο ως
κοινωνικός χώρος, το νέο κτίριο στο επίπεδο του δρόμου ως χώρος συνάντησης των
εκπαιδευτικών και οι ιδιωτικές κατοικίες. Συνεπώς, επιτυγχάνεται η δημιουργία
εναλλακτικής κατοίκησης που ευνοεί την απομόνωση και τη συλλογικότητα.
