Διπλωματική Εργασία: «Το Αόρατο στην Σύγχρονη
Πόλη»
Φοιτήτρια: Αγγελική Κούρτη
Επιβλέπων καθηγητής: Αθανάσιος Σπανομαρίδης
Σχολή: Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών, Πανεπιστήμιο Πατρών,
2020
Η διπλωματική εργασία αφορά το λεξιλόγιο της
αρχιτεκτονικής σήμερα. Αφετηρία αποτέλεσε η αναγνώριση και διαπίστωση των
παράλληλων και συνάμα ανόμοιων σχέσεων μεταξύ του Κινηματογράφου και της
Αρχιτεκτονικής. Ως απόρροια της έρευνας καθίσταται εμφανές πως δεν
υπάρχει καμία ένδειξη ότι το κακό επιβιώνει και ακμάζει στην παραδοσιακή μορφή
κατοίκισης. Η πρόδηλη σχέση του κινηματογράφου μεταξύ των μοντέρνων εσωτερικών
χώρων και της συναισθηματικής απόσπασης ή των σύγχρονων κτιρίων και
ανατρεπτικών αξιών είναι καλά τεκμηριωμένη. Οι μοντέρνες κατοικίες δυνητικά
συγχέονται με τον ρόλο του κακού-villain, καθώς δεν
γίνεται σαφές εάν η έννοια του κακού-evil πηγάζει από
αυτές ή από τον πρωταγωνιστή.
Ο κινηματογράφος χρησιμοποίησε τον μοντερνισμό
ταυτίζοντάς το με το κακό. Η αρχιτεκτονική τώρα, ως απάντηση, πρέπει να
επαναδιατυπώσει και επανοριοθετήσει το κακό, να επινοήσει δηλαδή ένα νέο
λεξιλόγιο που μέχρι τώρα δεν έχει χρησιμοποιηθεί στον κινηματογράφο, σε έναν
κόσμο που μπορεί να επινοήσει και να πραγματοποιήσει οτιδήποτε με τον
μεγαλύτερο βαθμό ελευθερίας σε σχέση με τις υπόλοιπες τέχνες. Εικόνα, ήχος,
αφήγηση και κάδρο, τέσσερις διαφορετικές «τομές», η μία πάνω στην άλλη
δημιουργούν έναν καινούργιο κόσμο.
Ερευνώ το κακό ως ευρύτερη έννοια, μέσω του
φιλόσοφου PaulRicoeur. Τα 3
σύμβολα περιλαμβάνουν την βεβήλωση, την αμαρτία, την ενοχή. Δίνοντας την
προσωπική μου ερμηνεία για το «κακό» θεωρώ πως είναι η παραμορφωμένη εικόνα της
πραγματικότητας. Που όμως αυτό κατοικεί; Στην προσπάθεια
προσδιορισμού, εντοπίζω ότι δεν απαιτείται ένας τόπος φορτισμένος από την
παράδοση και τους μύθους. Το κακό θα μπορούσε να κατοικεί παντού, ακόμα
και στο κέντρο της Αθήνας. Ο λόφος της Σχιστή Πέτρας αποδεικνύει πως η ίδια η
πόλη αρνείται να μπει στα καλούπια της αστικοποίησης. Η εμπειρία αυτού του
τόπου της σε συνδυασμό με τα 3 σύμβολα του «κακού» δημιουργούν μία αφήγηση, ένα
μύθο. Επιλέγω την δημιουργία μίας νέας αφήγησης που περιγράφει την σύνθεση ενός
λεξιλογίου και μίας αρχιτεκτονικής γραφής ικανής για την δημιουργία μίας νέας
εκδοχής κατοίκησης στο αστικό τοπίο. Το «κακό» κατοικεί στον λόφο της Σχιστής
Πέτρας.
Όπως το κακό θα εξακολουθεί
να κατοικεί αδιάκοπα μέσα και γύρω από το οικείο περιβάλλον, νέες αφηγήσεις θα
κατοικούν ανάμεσα στην σχέση πόλης και τοπίου, όσο συνεχίζεται η εφαρμογή του
μηχανισμού. Διαφορετικά δεδομένα, αποδίδουν διαφορετικά αποτελέσματα. Η
πραγματικότητα της Αρχιτεκτονικής πράξης δεν σταματά όταν αποκτήσει την
υλοποιημένη μορφή της. Αναφέρεται σε έναν κόσμο του ορατού και του αόρατου που
συνυπάρχουν αυτοτελώς και ταυτοχρόνως. Μία αρχιτεκτονική που επικεντρώνεται
στην πραγματικότητα που λείπει.
Vimeo
___________________________________________________________________
ProjectTitle:
“TheInvisibleElementoftheModernCity”
Student:
AngelikiKourti
Supervisor:
Athanasios Spanomaridis
Course:
Diploma Thesis
Institution:
University of Patras, Department of Architecture
Date: May 2020
The diploma
thesis
is focused on the vocabulary of architecture. The starting point was the
recognition and ascertainment of the parallel and at the same time dissimilar
relations between Cinema and Architecture. As a result of the research, it
becomes clear that there is no indication that evil survives and flourishes in
the traditional form of habitation. The obvious relationship between cinema and
modern interiors and emotional detachment or modern buildings and subversive
values is well documented. Modern homes are potentially confused with the
role of villain, as it is not clear whether the concept of evil originates from
them or from the protagonist. Cinema used modernism to equate it with evil.
Architecture now, in response, must rephrase and redefine evil, by creating a
new vocabulary that has never been used in cinema, in a world that can invent
and accomplish anything with the greatest degree of freedom in relation to
other arts. Image, sound, narration and frame, four different "sections",
one on top of the other create a new world. I explore evil as a broader
concept, through the philosopher Paul Ricoeur. The 3 symbols include defilement,
sin and guilt. Giving my personal interpretation of the evil I consider it to
be the distorted image of reality. But where does is evil resided? I find that
a place charged with tradition and stories from myths is not required. Evil
could reside everywhere, even in the center of Athens. The StoneCut Hill proves
that the city itself refuses to enter the molds of urbanization. The experience
of this place in combination with the 3 symbols of evil create a narrative, a
myth. I choose to create a new narrative that describes the composition of a
vocabulary and an architectural writing capable of creating a new version of
habitation in the urban landscape. The evil lives on the StoneCut Hill. The
primary chaos is the topography itself. The sectioning, perpendicular to this
case, acts as a rock deformation tool. The hill is fragmented. Through the
process, equal-sized sections of 60 cm are created, which reveal the different
levels of the hill. Each intersection reveals a new reality, a new reading, as
one could not perceive in the existing situation. The reason for the design
process is the stone, the tool is the section, which leads to the deformation
of the rock and eventually to its mutation. I distort the building block of the
hill. I deform the rock, give it a new meaning, a new form and examine the
possibilities of a new, utopian, dystopian world, that of the invisible. The
manipulation of the ground leads to its fragmentation, as an attempt to
interpret the possibilities of the "landscape" and the new spatial
experiences, after the transformations that the sections undergo. The 94
sections, with their different contexts, are the beginning of a design process.
Their combination creates the rock in its original form, however they now play
the role of the receiver. I am looking for a new form of living, not
linguistically and conventionally defined but through geometry. Each section
includes a unique design resulting in the creation of 94 different states, which
leads to the creation of City II. Taking into account the topography in which
the rock resides, in the city of Athens, City I, the roads leading to it are
located. Indicatively, the four pairs of sections of this system were isolated,
in an attempt to visualize the effect that the mechanism can produce. As evil
continues to exist uninterruptedly in and around the familiar environment, new
narratives will exist between the city and the landscape, as long as the
mechanism continues to be applied. Different data give different results. The
reality of the Architectural Act does not stop when it acquires its realized
form. It refers to a world of the visible and the invisible that coexist
independently and simultaneously. An architecture that focuses on the missing reality.
Vimeo
