Διπλωματική:
ΑΣΤΙΚΕΣ ΟΑΣΕΙΣ: μελέτη για μια νέα
κορυφογραμμή στην πόλη των Αθηνών
Φοιτήτριες: Μέγα
Μαρία, Νομισματίδου
Μαρία, Ποδηματά
Μαρίνα
Επιβλέπουσα: Γαβρήλου
Έβελυν
Σχολή:
Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας,2021
Η
Αθήνα είναι μία πόλη που χαρακτηρίζεται
από αντιφάσεις. Ζούμε τον δημόσιο χώρο
ή την έλλειψή του μέσα από τις οθόνες
ενός smartphone.
Ζούμε την πόλη εν κινήσει, με ελπιδοφόρες
ματιές στον καθαρότερο ορίζοντα και
μεταμορφωμένες εικόνες στο ύψος των
ματιών. Ταξιδεύουμε ως ψηφιακοί νομάδες
σε κάθε διήγηση και εικόνα του κόσμου,
αναμένοντας τη φυσική εμπειρία.
Αναζητώντας
λοιπόν ένα μηχανισμό επαναπροσδιορισμού
της νέας κορυφογραμμής της πόλης, τέθηκαν
ορισμένα ερωτήματα. Τι είναι πόλη; Ποιες
είναι οι ανάγκες της; Τι υπάρχει εκεί
πάνω; Γιατί θέλω να ανέβω; Τι είναι
ύπαιθρος; Ποιος είναι ο μηχανισμός
επαναπροσδιορισμού της ζωής στην πόλη;
Μέσα
από το σύνολο αυτών των ερωτημάτων
προέκυψε ότι στον άδειο χώρο του δώματος,
στην απουσία του κτισμένου συμπυκνώνεται
η ιδέα της πόλης. Η κοινωνική ζωή εκεί
ξεδιπλώνεται με άλλους όρους, επιτελώντας
την οικείωση με την πόλη ως συλλογική
εμπειρία. Θέλοντας επομένως να ενισχύσουμε
αυτό το βίωμα και να προσφέρουμε μια
“όαση” ψυχικής και σωματικής διαφυγής
προέκυψαν τρία βασικά επιθυμητά τοπία.
Το παραθαλάσσιο, το ορεινό και το πεδινό
με έμφαση στις καλλιέργειες.
Βασική
συνθετική επιλογή αποτέλεσε η επινόηση
χειρονομιών που αντιμετωπίζουν τη δομή
όχι ως λειτουργία με την στενή της
έννοια, αλλά ως ένα σύνολο πολλαπλών
διαδραστικών εμπειριών. Στο πλαίσιο
αυτό, η έννοια της ισοϋψούς ενσωματώνεται
αλληγορικά στην επεξεργασία της
προσέγγισης, μέσω της ρευστότητας και
καθορίζει τους διαφορετικούς
χώρους/ενότητες των τοπίων. Προσέγγιση
η οποία παραπέμπει στη θέση ότι ο
αρχιτεκτονικός χώρος, καθώς
επαναχρησιμοποιείται και μετασχηματίζεται,
δεν είναι ουδέτερος ούτε αδρανής, αλλά
σε δυναμική κατάσταση.
Σε
μία δεύτερη ανάγνωση, η κλιμακωτή στέψη
και τα ρετιρέ των κτιριακών όγκων των
πολυκατοικιών, παραπέμπουν σε εδαφικές
εξάρσεις, οι οποίες με τη συνθετική
προσέγγιση της μεθόδου των ισοϋψών,
ενσωματώνονται και αναδιαμορφώνουν
την κορυφογραμμή της πόλης.
Περιοχή
εφαρμογής της πρότασης αποτελεί η
ευρύτερη περιοχή των Εξαρχείων και πιο
συγκεκριμένα τα οικοδομικά τετράγωνα
που περικλείονται από τις οδούς
Καλλιδρομίου, Μαυρομιχάλη, Ισαύρων και
Χαριλάου Τρικούπη. Μια περιοχή με
ιδιαίτερο χαρακτήρα και αξιοσημείωτη
ιστορία που κατά το πέρασμα των χρόνων
έχει λειτουργήσει ως φάρος αλλαγών.
Η
ελληνική πόλη από ψηλά φέρει στη μνήμη
μικρούς παραδείσους, δεν είναι κάτι
σουρεαλιστικό, συμβαίνει ήδη αλλά με
πολύ μικρότερες δυνατότητες. Η πόλη
μετατρέπει το σχήμα της προκειμένου να
επανεφεύρει την ειδυλλιακότητα με όρους
που εντάσσουν το τεχνητά φυσικό τοπίο
και ορίζει νέο μηδέν το επίπεδο των
δωμάτων με πρόθεση την επανεκκίνηση
της καθημερινότητας, μη ξεχνώντας την
υφιστάμενη υπόστασή της.
