Περιοχή: Αιγάλεω, Αθήνα
Πελάτης: Ιδιώτης
Χρόνος : 2020-2021
Αρχιτεκτονική
μελέτη: the-archstudio
Ομάδα σχεδιασμού
Δημήτρης
Θεοδώρου lead architect
Αγγελική
Λαμπράκη architect
Κανελία
Κουτσανδρέα architect
Στατική
μελέτη
Στέφανος
Κυμηνάς civil engineer
Η πρόταση αφορά
οικογενειακή τριώροφη πολυκατοικία με υπόγειο, πιλοτή και φυτεμένο δώμα, στην περιοχή του
Αιγάλεω. Ο τελευταίος όροφος εκμεταλλεύεται τις διατάξεις του ΝΟΚ και διαθέτει
πατάρι με κεκλιμένη μονόριχτη στέγη το οποίο με τη σειρά του έχει πρόσβαση στο φυτεμένο
δώμα.
Η πολυκατοικία πρόκειται να στεγάσει γονείς
και δύο αδέλφια σε
κάθε έναν όροφο ξεχωριστά. Η πρόσοψη του κτιρίου είναι βορινή και διατάσσονται σε αυτήν
οι κοινόχρηστοι χώροι των κατοικιών. Τα υπνοδωμάτια τοποθετούνται προς τη μεσημβρία
καθώς εκείνη εκτός από τον ευεργετικό προσανατολισμό, έχει ταυτόχρονα και την
ησυχία της πίσω αυλής με τους ακάλυπτους των γύρω πολυκατοικιών.
Το φυτεμένο δώμα
επιλέχθηκε ούτως ώστε το κτίριο να μπορέσει να εισφέρει περισσότερο αποτελεσματικά στην
παθητική προστασία του λειτουργώντας ευεργετικά με το μικροκλίμα του κατά τους θερινούς
μήνες. Από το δώμα του κτιρίου μπορεί κανείς να αντικρίσει την Ακρόπολη - η οδός του
οικήματος ονομάζεται Ακροπόλεως, ήτοι οπτική φυγή προς την Ακρόπολη - και επιλέγεται να φυτευτεί μια
χαρακτηριστική ελιά ως ευθεία συμβολική αναφορά προς την προστάτιδα Αθηνά.
Η πρόσοψη του κτιρίου
διαμορφώνεται με τον χαρακτηριστικό λευκό τοίχο με τους τριγωνισμούς - οι
οποίοι αποτελούν φεγγίτες της κουζίνας - και κόντρα σε αυτόν, ένα διάτρητο πρίσμα το
οποίοι περικλείει τους εξώστες και διατρέχει όλο το βάθος του κτιρίου. Στα δύο
κύρια αυτά συνθετικά στοιχεία του κτιρίου, ο εξώστης σε υποχώρηση του πρώτου
ορόφου και η απόληξη του δώματος επιλέγεται να παραμείνουν με ανεπίχριστο
σκυρόδεμα το οποίο έχει λειανθεί και παραμένει εμφανές. Η επιφάνεια του φέρει
ίχνη από μεταλλότυπο.
Ο κατακόρυφος λευκός
όγκος με τον κάναβο των τριγωνικών ανοιγμάτων φέρει έκκεντρα μια σχισμή
-σταθερό άνοιγμα- το οποίο αφενός μεν δίνει στο κλιμακοστάσιο φως και εικόνα
προς τα έξω και συγχρόνως η ίδια αυτή σχισμή στην απόληξή της στρέφεται 90
μοίρες έτσι ώστε να γυρίσει το άνοιγμα και στην πλάκα οροφής του κλιμακοστασίου,
δημιουργώντας ένα νοητό “Γ” φωτός.
Τα υποστυλώματα του
κτιρίου είναι κατά κύριο λόγο τετραγωνικής διατομής (τοιχεία κολώνες) με
εξαίρεση το ακριανό που εμφανίζεται στην όψη καθώς προβάλλεται εμφατικά στην
άκρη του κτιρίου με την αδρή επιφάνεια του μπετόν και απελευθερώνει την όψη από
στοιχεία πλήρωσης. Κατά συνέπεια η γωνία του κτιρίου αυτή κατά τους θερινούς
μήνες μπορεί να μείνει εντελώς ανοιχτή όταν τα κουφώματα συρθούν τόσο κατά τη
μία διεύθυνση όσο και κατά την κάθετή της.
Η σύνθεση συμπληρώνεται
με την επεξεργασία των επιφανειών στο επίπεδο της εισόδου καθώς εκεί
τοποθετείται χώρος στάθμευσης τριών θέσεων και η είσοδος του συγκροτήματος σε
υποχώρηση με της κατακόρυφες ορθογώνιες μεταλλικές διατομές να αποτελούν διάφραγμα
μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού.
