Τίτλος: Διάκοσμος και Έγκλημα / Αρχιτεκτονική
Ξενόγλωσσος τίτλος: Ornament und Verbrechen / Architektur
Συγγραφέας: Adolf Loos
Μετάφραση: Θόδωρος Παρασκευόπουλος
Επιμέλεια: Ορέστης Κωνσταντάς
Πρόλογος: Παναγιώτης Τουρνικιώτης
Εκδόσεις: Νήσος
Χρονολογία έκδοσης: 2021
Αριθμός σελίδων: 90
Διαστάσεις: 21χ14
Εκατόν πενήντα χρόνια μετά τη γέννησή του, ο Άντολφ Λόος παραμένει επίκαιρος και συνάμα αινιγματικός τόσο ως αρχιτέκτονας όσο και ως κριτικός εισηγητής του μοντερνισμού σε κάθε πτυχή της σύγχρονης ζωής. Στην ανά χείρας έκδοση παρουσιάζονται δύο από τα σύντομα μεν, ωστόσο εξαιρετικά επιδραστικά δοκίμιά του, στα οποία αποτυπώνονται κομβικοί σχηματισμοί της σκέψης του. Η εισαγωγή του Παναγιώτη Τουρνικιώτη αναδεικνύει τις πολλαπλές πτυχές του έργου του, ενώ ο επίμετρο του Γιώργου Σαγκριώτη επικαιροποιεί τη «διαφωτιστική αποστολή» της σκέψης του Λόος.
«Γνώρισα τον Adolf Loos πριν 42 χρόνια στο Παρίσι αναζητώντας τον άγνωστο για μένα, τότε ακόμα, αρχιτέκτονα της κατοικίας του Tristan Tzara, και αυτή ήταν η αφετηρία για μια ερευνητική πορεία στο έργο του, που συνεχίζεται ακόμα, αν και έχει ήδη αφήσει αρκετά ίχνη στη βιβλιογραφία. Τα δύο βασικά γραπτά του Loos, που ήταν ριζοσπαστικά στην εποχή τους και είναι ακόμα προκλητικά, δεν είχαν γνωρίσει ωστόσο μια καλή μετάφραση στα ελληνικά. Το κίτρινο βιβλίο, που μόλις κυκλοφόρησε από τη Νήσο, τα φέρνει στο προσκήνιο πλαισιωμένα από μια κριτική παρέμβαση που τα κάνει προσιτά αφήνοντας την ερμηνεία τους ανοιχτή στη δυναμική του αναγνώστη.» - Παναγιώτης Τουρνικιώτης
Απόσπασμα από την εισαγωγή:
«Έχουμε πολλούς λόγους να ανατρέξουμε στο έργο του Άντολφ Λόος στις μέρες μας, πέρα από τα μαθήματα ιστορίας: πρώτα απ’ όλα, για την αρχιτεκτονική των κατοικιών του, που άφησε εξαίρετα δείγματα, κυρίως στη Βιέννη, αλλά και για τη μνημειακή αστική αρχιτεκτονική του, που περιορίστηκε στα σχέδια· για τα κείμενα πολιτισμικής κριτικής του, μικρά δοκίμια στον ημερήσιο Τύπο, και μεγαλύτερα δοκίμια για την αρχιτεκτονική, τον τρόπο ένδυσης, τη μουσική που συγκέντρωσε στα δύο βιβλία του· για τη θεωρητική συγκρότηση του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού ως Raumplan, δηλαδή ως σχεδίου στον χώρο· και, τέλος, για το αποτύπωμα της παρουσίας του στο αστικό περιβάλλον της Βιέννης και του Παρισιού, που τον κατέστησε προσωπικότητα με κύρος και εμβέλεια, πριν αποσυρθεί, σχεδόν κωφός, σαν τον Μπετόβεν, στην αιωνιότητα».
Για περισσότερες πληροφορίες, πατήστε εδώ.
